SPIKS op TV!
Heb je me gezien bij Paleis voor een Prikkie?
Wat een avontuur! De TV wereld en die waarin ik gewend ben om te werken liggen best ver uit elkaar (understatement;). Hier kwamen ze samen.
Wat heb ik toch bijzonder en dankbaar werk!
Zoals je al gezien hebt mocht ik naar aanleiding van het mooie persoonlijke verhaal van Corné en zijn oma de stoel transformeren die boordevol zit met dierbare herinneringen aan zijn overleden oma. Ze hadden een hele speciale band. Deze stoel móest dus absoluut bewaard blijven in zijn huis. Alleen paste hij qua uiterlijk niet meer in het nu.
De kostbare herinneringen en de verbinding tussen kleinzoon en oma zijn nu voor altijd vastgelegd in deze stoel: zichtbaar én tastbaar. De stoel past in het nu en kan mee naar de toekomst.
TV geeft natuurlijk maar een beperkt beeld van het hele verhaal en van het transformatie proces.
Nieuwsgierig naar het verhaal achter de schermen van het hele proces?
En het eindresultaat nog een keer zien? Lees dan vooral verder!
Het mooie en super essentiële in mijn werk is het persoonlijk contact met mensen over de meubels en hun bijzondere verhaal.
Echter, mijn 'normale' werkwijze moest ik nu loslaten. In de TV wereld gaat alles natuurlijk in een razend tempo. De transformatie van de stoel moest in anderhalve dag (!) gebeuren. Persoonlijk contact met Corné over zijn oma en de stoel, daarvoor was nu geen ruimte.
Wat een uitdaging!
Met toch voldoende mooie informatie van Peer en Brian en de redactie ging ik aan de slag.
Dit waren de do's en dont's:
- absoluut niet zagen in de stoel (jammerrrr, hou van zagen:)
- niet wit verven
- liefde in de stoel (makkie;)
- zoveel mogelijk stijl van de stoel behouden
- passend in de stijl van het moodboard
- toekomstbestendig
- het persoonlijke verhaal en de herinneringen van Corné en zijn oma erin verwerken.
Corne vertelde dat hij veel en vaak met lego speelde samen met zijn oma. Zelfs nog toen ze dementerend in een verzorgingstehuis zat. Dit raakte mij zo!
Zijn eigen droom was ooit bouwkundig tekenaar te worden. Dit moest het uitgangspunt worden: lego en bouwen. Zijn grote hobby duiken en snorkelen wilde ik verwerken met de kleur blauw. Deze drie componenten ben ik gaan verbinden
De perfecte stof had ik al heel snel gevonden.
Vervolgens ben ik de stoel gaan schuren, want dat was meteen al duidelijk; die oude donkere laag moest vervangen door licht en fris. De zijpanelen liet ik er ook uit, zo kreeg het geheel meer adem en lucht. Als laatste een blanke lak erover. Nu al een metamorfose!
En zo prachtig hoe dat íedere keer weer werkt: het ontwerp begon vanzelf te ontstaan!
Nu nog maken...
De allesverbindende factor in de transformatie van de stoel en in de bijzondere band tussen Corné en zijn oma: de legoblokjes!
Omdat ik niet mocht zagen kreeg ik het idee om legoblokjes te gaan gebruiken als stempel (anders had ik ze in de stoel zelf verwerkt). Zo kon ik een lego-patroon maken op de stof van de rugleuning. En wel aan de linkerzijde, precies op de plek waar je hart zit, zodat Corne altijd hartconnectie maakt met zijn oma als hij op de stoel zit.
Ik ging aan de slag met tekentesten en proefstempels. Om een extra accent blauw aan te brengen in de kussens heb ik de originele knopen uit de stoel feller blauw geverfd. Dit ook als aanvullende link naar het duiken en snorkelen.
het eindresultaat
En nog eens: wat heb ik toch een tof en dankbaar werk! Elke keer weer geniet ik zó van het maken. En wellicht nog wel meer van wat het voor iemand kan betekenen om een herinnering zo tastbaar te kunnen koesteren in het nu en mee te kunnen nemen naar de toekomst.
Hoor graag van je!
Liefs Lia
Herken je dit, heb jij ook een dierbaar meubelstuk met een herinnering?
Tof als je me (geheel vrijblijvend!) een foto ervan stuurt. Ik ben namelijk heel nieuwsgierig naar je verhaal!